Sprzedaż kart rabatowych uprawniających do zniżek nie jest zwolniona z VAT

Artykuł 13 część B lit. d) szóstej dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że sprzedaż karty rabatowej, nie stanowi transakcji odnoszącej się do "innych rodzajów papierów wartościowych" ani do "innych papierów handlowych" w rozumieniu odpowiednio pkt 5 i pkt 3 tego przepisu, obejmującego określone transakcje, które państwa członkowskie zwalniają z podatku od wartości dodanej. Tak uznał TS UE w wyroku z dnia 12 czerwca 2014 r., w sprawie C-461/12.

Sprawa, którą zajmował się Trybunał dotyczyła spółki holenderskiej, która wydawała i sprzedawała karty rabatowe. Karty te, sprzedawane konsumentom po cenie od 15 do 25 euro, uprawniały ich do nabycia określonej liczby towarów i usług na preferencyjnych warunkach od sprzedawców i usługodawców, takich jak restauracje, kina, hotele lub sauny, którzy zawarli w tym względzie umowę z "uczestniczącymi przedsiębiorstwami". Karty te nie były imienne, lecz na okaziciela. Nie można ich było natomiast wymienić na pieniądze lub towary. Spółka do sprzedaży tych kart stosowała zwolnienie z VAT. Fakt ten był kwestionowany przez holenderski urząd skarbowy.

Jak wyjaśnił TS UE w kwestii tego, czy transakcje polegające na sprzedaży kart rabatowych podlegają zwolnieniu z opodatkowania podatkiem VAT, należy ustalić, czy takie karty rabatowe mieszczą się w zakresie pojęć "inne rodzaje papierów wartościowych" lub "inne papiery handlowe" występujących odpowiednio w pkt 5 i pkt 3 art. 13 część B lit. d) szóstej dyrektywy.

W kwestii tego, czy w omawianej sprawie kartę rabatową należy uznać za "inne rodzaje papierów wartościowych" w rozumieniu art. 13 część B lit. d) pkt 5 szóstej dyrektywy, TS zauważył, że kiedy konsument kupuje taką kartę, nie nabywa ani prawa własności spółki, która ją wydaje, ani wierzytelności związanej z tym przedsiębiorstwem, ani też jakiegokolwiek prawa mającego związek z tymi prawami. Omawiana karta charakteryzuje się bowiem tym, że przyznaje jej posiadaczowi jedynie prawo do uzyskania zniżek w odniesieniu do cen produktów i usług oferowanych przez uczestniczące przedsiębiorstwa.

Ponadto TS uznał, że karty rabatowe takie jak będące przedmiotem postępowania głównego, nie są także objęte zakresem pojęcia "inne papiery handlowe" w rozumieniu art. 13 część B lit. d) pkt 3 szóstej dyrektywy.

Zbliżony pogląd do zaprezentowanego powyżej wyraził Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 10 września 2013 r., nr IBPP1/443-776/13/KJ.

Należy jednak podkreślić, że TS UE wypowiedział się na temat kart wydawanych za wynagrodzeniem. Wyrok ten nie dotyczy, moim zdaniem, kart wydawanych nieodpłatnie.