Poradnik VAT nr 9 (609) z dnia 10.05.2024

Krajowa faktura korygująca wystawiona w walucie obcej

W obowiązujących przepisach prawnych dotyczących podatku VAT nie ma jakiegokolwiek zastrzeżenia świadczącego o obowiązku wystawiania przez polskich podatników faktur jedynie w walucie polskiej, czyli w złotych. Decydując się na fakturowanie transakcji w walucie obcej warto jednak zapoznać się ze szczegółowymi zasadami wystawania faktur, które określone zostały w art. 106b-106nd ustawy o VAT. W art. 106e ust. 11 ustawy zastrzeżono, że kwoty podatku wykazuje się w złotych. Kwoty podatku wyrażone w walucie obcej przelicza się na złote przy zastosowaniu zasad przyjętych dla przeliczania kwot stosowanych do określenia podstawy opodatkowania. Zasady te określa art. 31a i 31b ustawy o VAT.

Z przepisu art. 31a ust. 1 i 2 ustawy wynika, że w przypadku, gdy:

• kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez NBP na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego (podatnik może wybrać sposób przeliczania tych kwot na złote według ostatniego kursu wymiany opublikowanego przez Europejski Bank Centralny na ostatni dzień poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego; w takim przypadku waluty inne niż euro przelicza się z zastosowaniem kursu wymiany każdej z nich względem euro),
• podatnik wystawia fakturę przed powstaniem obowiązku podatkowego, a kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone na tej fakturze w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez NBP na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień wystawienia faktury (i odpowiednio ostatni kurs wymiany opublikowany przez Europejski Bank Centralny).

Ustawodawca umożliwił również na potrzeby rozliczania podatku VAT, przeliczanie na złote kwot wyrażonych w walutach obcych, zgodnie z zasadami przeliczania przychodu określonego w walucie obcej wynikającymi z przepisów o podatku dochodowym, obowiązującymi na potrzeby rozliczania danej transakcji.

Niejednokrotnie zdarza się, że podatnicy prowadzący działalność gospodarczą i dokumentujący w określony sposób wykonywane czynności, zobowiązani są do poprawienia błędów w wystawianych dokumentach. Dokumentem, przy pomocy którego możliwe jest skorygowanie pierwotnie wystawionej faktury, jest faktura korygująca. Celem wystawienia faktury korygującej jest takie poprawienie błędów, czy pomyłek bądź sprostowanie rozliczeń, aby faktura ostatecznie odzwierciedlała daną czynność wykonaną przez podatnika.

Zasady dotyczące wystawiania faktur korygujących określone są w art. 106j ustawy o VAT.

Zgodnie z tym przepisem, faktury korygujące wystawia się w przypadku, gdy po wystawieniu faktury:

• podstawa opodatkowania lub kwota podatku wskazana w fakturze uległa zmianie,
• dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań,
• dokonano zwrotu nabywcy całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4 ustawy,
• stwierdzono pomyłkę w jakiejkolwiek pozycji faktury.

W myśl art. 106j ust. 2 ustawy, faktura korygująca, niezależnie od tego, czy przyczyną korekty jest zmiana kwoty podatku, zwrot towarów i opakowań, czy stwierdzenie pomyłki w jakiejkolwiek pozycji faktury, powinna zawierać następujące elementy:

• numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
• numer identyfikujący w Krajowym Systemie e-Faktur fakturę, której dotyczy faktura korygująca - w przypadku faktury korygującej w postaci faktury ustrukturyzowanej;
• dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:

a) określone w art. 106e ust. 1 pkt 1-5 (m.in. datę wystawienia czy kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę),

b) nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych korektą;

• jeżeli korekta wpływa na zmianę podstawy opodatkowania lub kwoty podatku należnego - odpowiednio kwotę korekty podstawy opodatkowania lub kwotę korekty podatku należnego z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku i sprzedaży zwolnionej;
• w przypadkach innych niż wskazane w art. 106j ust. 2 pkt 5 ustawy - prawidłową treść korygowanych pozycji.

Ponadto, w myśl art. 106j ust. 2a ustawy o VAT, faktura korygująca może zawierać wyrazy "FAKTURA KORYGUJĄCA" albo "KOREKTA" oraz przyczynę korekty.

Z kolei art. 31b ust. 1 ustawy o VAT reguluje zasady stosowania kursu waluty do przeliczania faktur korygujących wystawianych w walucie obcej. W myśl tego przepisu w przypadku zmiany podstawy opodatkowania, gdy kwoty stosowane do jej określenia wyrażone w walucie obcej uległy zmianie, kurs przyjmowany do przeliczenia kwoty korekty podstawy opodatkowania na fakturze korygującej zarówno in minus, jak i in plus jest - co do zasady - taki sam, jak w przypadku pierwotnego rozliczenia.

Nadmienić warto, że ww. zasada przeliczania kursów walut nie ma jednak zastosowania w przypadku korekt dokonywanych przez podatników stosujących zasady przeliczania wynikające z przepisów o podatku dochodowym. Podatnik stosujący zasady z podatku dochodowego powinien stosować je również w przypadku ustalania kursu do przeliczenia stosowanego przy korekcie (zdanie pierwsze art. 31b ust. 4 ustawy).